Χαρακτηριστικά του μαυριτανικού είδωλου ψαριού
El Μαυριτανικό είδωλο ψάρι (zanclus cornutus) είναι ένα από τα πιο εμβληματικά είδη στον θαλάσσιο κόσμο λόγω της χαρακτηριστικής εμφάνισης και συμπεριφοράς του. Ανήκει στην οικογένεια των Zanclidae και είναι ο μόνος υπάρχων εκπρόσωπος του γένους του. Έχει ένα πλευρικά συμπιεσμένο σώμα και έναν εντυπωσιακό χρωματικό συνδυασμό που το διαφοροποιεί από άλλα είδη υφάλων.
Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων χαρακτηριστικών του είναι εξαιρετικά μακρύ ραχιαίο πτερύγιο, που εκτείνεται με τη μορφή νήματος, και του χρώματα σε αντίθεση σε λευκό, μαύρο και κίτρινο. Αυτές οι ρίγες όχι μόνο του δίνουν ομορφιά, αλλά έχουν και προστατευτική λειτουργία, βοηθώντας το να καμουφλάρεται ανάμεσα στους κοραλλιογενείς υφάλους.
Οικότοπος και κατανομή
Το μαυριτανικό ψάρι είδωλο είναι ένα είδος που ζει κυρίως στο Ινδικός Ωκεανός και Ειρηνικός, που εκτείνεται σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές όπως η Αυστραλία, η Χαβάη, οι ακτές της Αφρικής και ο Κόλπος του Μεξικού.
Είναι μέσα οι κοραλλιογενείς ύφαλοι και βραχώδεις περιοχές, σε βάθη που κυμαίνονται από 3 έως 180 μέτρα. Συνήθως σχηματίζουν μικρές ομάδες ή κολυμπούν σε ζευγάρια, αν και μερικές φορές μπορούν να εμφανιστούν σε μεγαλύτερα σχολεία.
Απαιτήσεις Ενυδρείου για το Μαυριτανικό είδωλο
Για να κρατήσετε ένα μαυριτανικό είδωλο ψάρι σε αιχμαλωσία, είναι απαραίτητο να αναδημιουργήσετε το φυσικό του περιβάλλον όσο το δυνατόν καλύτερα. Είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο είδος και δεν συνιστάται για αρχάριους στα θαλάσσια ενυδρεία, καθώς είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στις αλλαγές στην ποιότητα του νερού.
- Ελάχιστος όγκος ενυδρείου: 400-500 λίτρα για να παρέχει επαρκή χώρο κολύμβησης.
- Θερμοκρασία: Μεταξύ 24 και 26°C.
- pH: 8.1 - 8.4.
- Πυκνότητα νερού: Μεταξύ 1.020 και 1.023.
- Φωτισμός: Υψηλή, για την προώθηση της ανάπτυξης των φυκιών που είναι απαραίτητα για τη διατροφή τους.
- Διήθηση: Ισχυρό φιλτράρισμα και skimmer για να διατηρεί το νερό εξαιρετικά καθαρό.
- Οξυγόνωση: Υψηλό επίπεδο διαλυμένου οξυγόνου και υψηλό δυναμικό οξειδοαναγωγής.
Τροφοδοσία του μαυριτανικού είδωλου ψαριού
Μία από τις κύριες προκλήσεις όταν κρατάτε ένα ψάρι Moorish Idol σε αιχμαλωσία είναι αυτό εξειδικευμένο φαγητό. Στην άγρια φύση, η διατροφή τους βασίζεται σε συνδυασμό θαλάσσιων σπόγγων, φυκιών και μικρών βενθικών ασπόνδυλων. Λόγω της απαιτητικής διατροφής του, είναι δύσκολο να βρεθεί ιδανικός αντικαταστάτης στο ενυδρείο.
Συνιστάται η προσφορά:
- Τρόφιμα πλούσια σε σπιρουλίνα και τα φύκια.
- Φυσικά θαλάσσια σφουγγάρια (αν είναι δυνατόν).
- Γαρίδες, γαρίδες άλμης, κριλ, κομμάτια λευκού ψαριού και καλαμάρι.
- Ζελατινώδης τροφή ειδικά σχεδιασμένη για ψάρια που τρώνε σφουγγάρι.
- Τρόφιμα λυοφιλοποιημένα, αν και η αποδοχή τους μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο.
Συμπεριφορά και συμβατότητα
Το μαυριτανικό ψάρι είδωλο είναι γνωστό για τη συμπεριφορά του νευρικό και εύθραυστο. Είναι ειρηνικά ψάρια, αλλά μπορεί να είναι επιθετικά προς άλλα ψάρια του ίδιου είδους εάν δεν έχουν αρκετό χώρο.
Καλό είναι να το φιλοξενήσετε με ειρηνικά ψάρια υφάλων, αποφεύγοντας εδαφικά ή επιθετικά είδη που μπορεί να το αγχώσουν. Μερικοί κατάλληλοι άντρες του τανκ περιλαμβάνουν:
- Surgeonfish (Acanthurus).
- Νάνος άγγελος (Centropyge).
- Ειρηνικοί λάβροσοι.
- Gobies και blennies υφάλων.
Φροντίδα και υγεία των ψαριών Moorish Idol
Αυτό το είδος είναι εξαιρετικά ευαίσθητο σε ασθένειες που σχετίζονται με το στρες και την κακή ποιότητα του νερού. Ορισμένες κοινές συνθήκες περιλαμβάνουν:
- Εξωτερικά παράσιτα: Όπως η θαλάσσια λευκή κουκκίδα (Cryptocaryon irritans).
- Βακτηριακές λοιμώξεις: Σχετίζεται με τραυματισμούς που σχετίζονται με το άγχος.
- Διατροφικές ελλείψεις: Λόγω ανεπαρκούς διατροφής.
Για να αποφύγετε αυτά τα προβλήματα, είναι σημαντικό να εκτελέσετε μερική αλλαγή νερού κάθε 10-15 ημέρες και εξασφαλίστε μια ποικίλη και ισορροπημένη διατροφή. Επιπλέον, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Μαυριτανικό είδωλο ψάρι Είναι ένα από τα πιο ελκυστικά είδη στη θαλάσσια ενυδρειοφιλία, αλλά η διατήρησή του σε αιχμαλωσία αποτελεί πρόκληση ακόμη και για τους ειδικούς.
Η εξασφάλιση κατάλληλου περιβάλλοντος και κατάλληλης διατροφής είναι το κλειδί για τη μεγιστοποίηση της διάρκειας ζωής τους, η οποία μπορεί να φτάσει έως και 10-12 χρόνια σε βέλτιστες συνθήκες.
