El ψάρια serrano, του οποίου το επιστημονικό όνομα είναι Serranus scriba, είναι είδος της οικογένειας Serranidae. Χαρακτηρίζεται από το επίμηκες και στιβαρό σώμα, αν και πιο παχουλό από το Serranus cabrilla. Διακρίνεται από το μυτερό κεφάλι και την κολοβωμένη ή στρογγυλεμένη ουρά του. Ο ουραίος μίσχος του είναι παχύς και έχει α Μεγάλο στόμα με το ορατή άνω γνάθο, χωρίς λέπια ή υπερμάξιλα.
Μορφολογικά χαρακτηριστικά του ψαριού serrano
Το σώμα του ψαριού serrano έχει μικρά λέπια με ενδιάμεσα 65 και 75 κλίμακες στην πλάγια γραμμή. Το προοπτικό είναι εντελώς οδοντωτό, ενώ το οπίσθιο έχει τρεις επίπεδες ράχες, το οποίο είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα στην οικογένειά του.
Su χρωματισμό Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του. Η πλάτη και μέρος των πλαϊνών είναι ένα χρώμα ροζ ή ανοιχτό καφέ, Με μεταξύ πέντε και επτά σκούρων καφέ εγκάρσιων λωρίδων. Έχει επίσης μια μεγάλη μπλε κηλίδα στο κοιλιακό τμήμα των πλευρών, η οποία εντείνεται με την ηλικία και την ανάπτυξη του ψαριού. Ο Η ουρά και το τμήμα του ουραίου μίσχου έχουν φωτεινή κίτρινη απόχρωση, που κάνει αυτό το είδος αλάνθαστο.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του ψαριού Serrano είναι η πολυπλοκότητα του μοτίβο γαλαζωπών κωνικών γραμμών στο κεφάλι του, που θυμίζει αραβική γραφή. Αυτή η λεπτομέρεια του έχει κερδίσει τον όρο scriba, αναφερόμενος στην εμφάνιση του δέρματός τους.
Οικότοπος και κατανομή
Το ψάρι serrano ζει μέσα βραχώδεις βυθοί σχετικά επιφανειακά και λιβάδια θαλάσσιων χόρτων, ειδικά σε περιοχές με Posidonia oceanica. Η κατανομή του είναι κυρίως στην μεσογειακή θάλασσα και η Ανατολικός Ατλαντικός, όπου συνηθίζεται να το συναντάμε σε νερά βάθους έως 30 μέτρα.
Έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχει α βαθυμετρικός διαχωρισμός με Serranus cabrilla. Όταν συνυπάρχουν και τα δύο είδη, η πυκνότητα του ψαριού Serrano μειώνεται όσο αυξάνεται το βάθος, ενώ του Serranus cabrilla αυξάνεται. Αυτή η συμπεριφορά φαίνεται να σχετίζεται με το διαειδικό ανταγωνισμό.
Συμπεριφορά και σίτιση
Το ψάρι σεράνο είναι α μοναχικά και εδαφικά ψάρια, που υπερασπίζεται τον χώρο του με μεγάλη επιθετικότητα. Αυτή η εδαφική φύση την οδηγεί να επιτεθεί στους συνομηλίκους της εάν εισβάλλουν στην επικράτειά της. Δεν μένει σε τράπεζες, αλλά κυκλοφορεί ζευγάρια κατά την περίοδο αναπαραγωγής.
Όπως τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του, το ψάρι Serrano είναι α μεγάλο αρπακτικό. Τρέφεται κυρίως με μικρά ψάρια, που καραδοκεί καμουφλαρισμένο ανάμεσα στα βράχια. Επίσης καταναλώνει καρκινοειδή, πολυχαΐτες και μαλάκια, καθιστώντας το ευκαιριακό κυνηγό στο θαλάσσιο οικοσύστημά του.
Αναπαραγωγή και ερμαφροδιτισμός
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές του ψαριού Serrano είναι ότι είναι α ταυτόχρονος ερμαφρόδιτος, που σημαίνει ότι διαθέτει ταυτόχρονα ανδρικά και θηλυκά αναπαραγωγικά όργανα. Αν δεν βρουν σύντροφο κατά την αναπαραγωγική περίοδο, που συμβαίνει μεταξύ Απρίλιο και Ιούλιο, μπορεί να αυτογονιμοποιηθεί. Αυτός ο μηχανισμός αναπαραγωγής εξασφαλίζει την συνέχεια του είδους ακόμη και σε περιβάλλοντα όπου τα δείγματα είναι σπάνια.
Το ψάρεμα και η σχέση του με τον άνθρωπο
Το ψάρι Serrano δεν είναι α Είδος ιδιαίτερα περιζήτητο από τους αθλητικούς ψαράδες, αφού το μέγεθός του δεν είναι μεγάλο και δεν σχηματίζει μεγάλα σχολεία. Ωστόσο, κατά καιρούς αλιεύεται χρησιμοποιώντας τεχνικές ψαρέματος. ψάρεμα βυθού y κλώση. Είναι ένα αδηφάγο ψάρι, άρα οποιοδήποτε δόλωμα στο έδαφός της θα δεχθεί γρήγορα επίθεση.
Στη γαστρονομία το κρέας του είναι νόστιμο, αν και έχει α ένας μεγάλος αριθμός αγκάθια, γεγονός που το κάνει λιγότερο εκτιμημένο. Χρησιμοποιείται κυρίως στην παραγωγή του ζωμοί ψαριών και bouillabaisse.
Περιέργειες για το ψάρι σεράνο
- Το όνομα σου, Serranus scriba, αναφέρεται στα σχέδια στο κεφάλι του, τα οποία θυμίζουν αρχαία αραβικά σύμβολα.
- Είναι ένα μοναχικό ψάρι που συναναστρέφεται μόνο με άλλα άτομα κατά την περίοδο αναπαραγωγής.
- Ανήκει στην οικογένεια Serranidae, η οποία περιλαμβάνει είδη όπως η σφυρίδα (Epinephelus marginatus) και λαβράκι (Dicentrarchus labrax).
Χάρη στον εντυπωσιακό χρωματισμό και την εδαφική του συμπεριφορά, το ψάρι serrano είναι ένα συναρπαστικό δείγμα στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Με την ερμαφροδιτιστική του ικανότητα και τη στρατηγική του για το κυνήγι, αποδεικνύεται ότι είναι ένα είδος καλά προσαρμοσμένο στο περιβάλλον του και απαραίτητο για τη θαλάσσια ισορροπία.